Yaran taze biliyorum. Korkuların cesur günlerine inat sarıyor her yanımı.
Ben biliyorum seni, bildiğin senden fazla.
Bildiğim hayat gördüğüm hayata uydukça, şaşıramamaktan sızlıyor kalbim.
Günlerin aylara, ayların sonsuza döndüğü bir zaman geçidinde ; geçmediğini bildiğim yaraların küllerini savuruyorum, sonu gelmeyen bekleyişimin sularına.
Gelmeyeceğini beklediğim düşümün, sadece düş olduğunu anladığımda, düştüm.
Oysa ben hep tamamlanmamış bir gülüştüm.
Güldüm ıssızlıktan yeşerememiş gözlerine.
Gördüğüm kararsızlık ,kendinden öte aşkı bilemediğin sokaklarda bulamadıklarından kaynaklıydı hep.
Hep bir adım ileri giden ayakların , gözlerin geriye daldıkça bilmiyordu hep ilerlediğini.
Ve seni beklemek kaybettirmeyecekti bana, zaten tükenmiş günlerimi. Olmadıkça verecektim elimdeki son saniyeyi.
Beklemek kavuşmak kadardır.
Bekleyebildiğin için seversin.
Sevilmedikçe daha beklemeye programlı sorgusuz yüreğim, kavramını kaybettiği yargıcının sorgusunu duyamayacak kadar bitkindi çoktan.
Gözlerinin tekrar yeşereceği günler, soğuk maviye dayanması için vardı.
Sokuldukça ısınıyordun daha.
Tenin çöl gibi sakin, içindeki fırtına, denize çalan gözlerin…
Ve ben yalnız suların yorgunu.
Beklemekten, düşlemekten, ümitsizlikten yorgun.
Bir çizik daha eklenecekti bir önceki yaraya.
Hepsi bu!
Eski zaman simyacılarına özenirdim hep.
Gözyaşından altın, umuttan zaman tozu yaratan.
Şifadan,sihirden mucizeden dem vururdum içten içe. Bilinmeyen kurtaracaktı belirsiz ,gölgeli bedenimi.
Her iyileşen kalp için bir avuç tozu daha.
Ve bir daha!
Ve bir daha!
Ne kadar zaman tozu, o kadar hatıra sana!
Değiştirmekle düş yerine alacağım sandığım gerçeğin.
Belki daha kan akıtırdı ama sen bunu hiç bilemedin.
Düşledim.
Toz oldum.
Kalpler ezberledim, içindeki acıyı sindirdiğim.
Ve şimdi bir kalp daha çıktı yoluma
Düşleri-ni silmem için…
İyileştirdikçe sihrini sana da bulaştıran.
Gözlerinin ardındaki maviyi aratan.
Gülmesi için kaç geceler harcanan.
Zehir gibi hayatına sızabileceğin bir yürek daha! Eski acıların acısını çıkarabileceğin.
Ya da şifacı maskenle bencilce zaman tozlarını kovaladığın bir hikaye daha.
Yaz , oyna ama en çok sen inan
aslında kim olmadığına…
