Ne rahmetim sahibiyim
Ne mağfiretin banisiyim, el hak acz içinde muhtaç bir nefesim
Nefesin müddetine kefil edilmedim, kendi mükelliyefimin içinde vakitim
Ruhumu bahşedene iltica ederim, yargılamak hiç haddim değildir bilirim
Ne kabahati işlersen senin
Kederi ve gamı sana muhabbet hasreden masum gönüllerin
Bir gün sukut edecektir kalbin, mütemadiyen konuşan dilin ve gözlerin
Elbette ki düşünmek ve tefekkürüyle nefeslenmekte benimde ihtiyacım
Ne derler halini yormasın
Korkuların lahzasında boğmasın, aklın ve izanın yol alsın
İraden ruhsatın, emanet edilen ehliyet maksadın olsun, aşk unutulmasın
Vecdin ve hakikatin kadar edepsin, sahipsiz keder değilsin, korkutmasın
Yar, aşkın nihayet ardır
Yalnızca ruhunun ve kalbinin efendisi için haline ihtiyaçtır
Leyla ve mecnun niçin meftun olan kutsaldır, yar için ne yapsan azdır
İnsan ruhu ve kalbiyle yol alan furkandır, aklı ve iradesi hesabi olandır
Gönlün sultanı vardır
Senin ahvalini senden daha ziyade bilen nazardır, sevdadır
Nefsin aynasında kaybolma, terbiye ve tezkiyesini ihmale alma ardır
Nefesin vakti lahzaya muhtaçtır, hangi amelin varsa ahirde makamdır
Hakir olan nefsindir
Seni senden geçirmek için zafiyetlerini bekleyen saiktir
Kalbin aklının ve vicdanının sülukunda anlamlaşan makamdır
An içinde bulunduğun ve yaşadığın imtihandır, ancak aşk için nazardır
Mustafa CİLASUN
