Sen,
Gözyaşlarıma karıştırıp
Huşu içinde ettiğim dualarda değil;
Adıma zimmetlenmişcesine sahiplendiğim
İstanbul gecelerinde,
Şarap kokan nefesimle söylediğim
Şarkılardasın artık...
Hiç aklına geliyor mu kirpiklerim ?
Hiç beni gerçekten sevdi diyor musun ?
Sende yanıyor musun,
Vazgeçmişliğin o esmer yangınlarında ?
Maviler yerini griye bıraktı mı sende de?
Hem zaten bana kalırsa gökyüzü
Yalnızca gündüzleri mavidir.
Gece bastırınca bu kaypak şehre,
Avuçlarında kalan umut değil,
Yalnızlığın kalbidir... ]
