yalnızlığa soyun teninden kezzap damlasın
parmakuclarınla eşele korkularımı dudaklarından irin sarksın
öteki kapıları kilitle kimse karanlığımızda kalmasın
yalnızlığa yırtılsın beyazlığın parmaklarından sular aksın
avuçlarımızda kesik kesik kırmızı
eskiyen sesimizde rüzgarsız bir kımıltı
üşüyen ellerini ovuşturup kirliliğime gel
yalnızlığa soyun ayaklarından kan sızsın
uğultular dansediyor sabaha karşı
otel odaları tümden terkedilmiş seslerle sıvışıyor yataklara
cam kırıkları kirpiklerinle kapıları işaretle öyle gel
akan su ıssızlığında masmavi soyunup parmakuclarında
ağlamaya horgörülü dudak büküklüğü gibi gel
yalnızlığa yırtıl teninden kezzap damlasın
parmakucların soyunsun kedere
ansızın yorulsun soluğumuz .
yalnızlığa soyun teninden kanlar fışkırsın .
hanidir öteki kapıları kitledim karanlık horluyor ..
UmutÇAKICI*