Dilini bilmediğim insanların kentinde,
Her gecen dakika büyük bir düşün küçük parçaları haline geliyorum.
Bazen yarım yamalak kalmış düşler gibi kesiliveriyor zaman.
Erken eskitilmiş yaşamlar içerisinde,kar insan eliyle yapılan herseyi büyük bir sessizliğe gömüyor bazen.
Bazen bu beyaz ülkede efsunlu kelimeler geliyor dilimin ucuna,sonra bir anda yutuveriyorum hepsini.
Bildiğim bütün dilleri de kaybediyorum sonra
Susuyorum.
Ağliyorum sadece...
Kar,sessizlik ve karanlık.
