Konuşurdu bu vadi yaban atın sesinden,
Rüzgâr şarkı söylerdi savrulan yelesinden,
Başı gökyüzünde hep sesinde bir gürültü,
O güzel gözlerinin bakışı bir öğüntü.
Özgürlüğün tadı var koşarken adımında,
Bir tedirginlik gördüm o gün yaban atında.
Kemendin kokusuydu, burnu açıp kapandı,
Ürkek gözlerle bakıp bir ok gibi yaylandı.
Esir olmak insana, ölürdü daha iyi
Gözüm onu izlerken hızla yuttu vadiyi.
Gidişi gözümde günlerce kaldı,
Sanki vadi gitti o bende kaldı.
İçimde dışımda aradım onu,
Düşlerimde gördüm kaçtığı sonu.
Kemende vermemişti boynu yine yüksekte,
Yalnız bir sevda vardı ağırlaşan yürekte.
Vadi o eski vadi, yaban o yaban değil
Artık özgürce koşan güzel küheylan değil
Önde giden ALA KIZ almış onu ardına
Gözlerimde damlalar baktım yaban atına
Kement boynuna değil, kalbine atılmıştı
İnsan eline değil, kendine satılmıştı.
