Ve sonunda,
Tanrı uyguladı en zoru…
Cehenneme kar indi
Cennette sular kesik,
Zebaniler buz kesti,
Melekler boynu bükük,
Alev gölü taş gibi,
Kızıl bir buzul oldu,
Cehenneme kış geldi,
Günahlar artık dondu.
Cennet bahçelerini,
Besleyen kutsal ırmak,
Yatağını kaybetti,
Çiçekler kuruyacak.
Baş zebani Cennete,
Bir haberci gönderdi.
Neler oluyor diye,
Bilgi almak istedi.
Cennetin baş elçisi,
Yolda rastladı ona.
Sordu bilmezmiş gibi,
Ateş nasıl çukurda?
Soğuktan donmuş zebani,
Şeytani bir edayla;
Çukur öyle sıcak ki,
Buzlar bile kızılda.
Şaşkındı baş elçi,
Belli etmedi ama.
Çöle dönen cenneti,
Görmeliydi göksel baba.
Tam o anda, göksel baba,
Seslendi tüm kainata.
Artık ödül ve ceza,
Hep şu yalan dünyada!…
İşsiz kaldı zebani,
Melekler girdi şoka.
Cennetin sakinleri,
Yanmışlarla kolkola.
Dünyada birlikte şimdi,
Amaçsız bir yaşamda.
Hatalı geçmişlerini,
Anmaktalar boşuna.
Ve sonunda,
Yok etmişti tanrı.
Göksel krallığına,
Yarattığı tüm varlıkları…
Ve sonunda,
İşte olacağı buydu!…
13.04.2003 Ankara 20.30
