Zaman geldi,
Kaçamadım, kaçamadım işte senden
Konuştum, delicesine haykırdım
Sesim bir martının deli çığlıkları
Bir vapur kalkıyor Beşiktaş iskelesinden
Bir vapur keyfi gibiydi
Hani sabahlarını sevdiğimiz
Ama asla birlikte yaşamadığımız sabahlarını
Hani rüzgar deli deli vururken yüzümüze
Sevdiğimiz ve sevmediğimiz zamanlarda birlikteyken
Ve geçerken kız kulesinin yanından
Hatırlarken başlayan bu şeyin
İlk kıvılcımlarını
Öyle güzeldi
Öyle sıcaktı
Öyleydi…
Sanki hiç bitmeyecekti
Yalnız kalmayacaktı
Doğru sandığım klişe cümlelerim
Hep sevilecek, öpülecekti
Pamuk ellerim
Hep sarılacaktım
Umarsızca göğsünde yatacaktım
Ve öpecektin beni sonsuz sayıda
Uyumama izin vermeyecektin
Ben de kapamayacaktım gözlerimi
Üşüme diye…
Güvenecektim sana
Sevmenin nasıl olduğunu öğrenecektik
Gülhane Parkı seni bekliyor şimdi
Ellerin boş olacak belki
Ya da bir başkasının elleri
Ve bir başkasının gözleri gözünde
Aklında bir başkasının sıcaklığı
Bir başkasının yüreğiyle
Yalnız kalmayacaksın belki de
Ellerim boş şimdi
Kirletilmiş tüm sevdiğim şarkılar
Ellerim titriyor
Dinliyorum
Sadece dinliyorum hüznümü
Doğru şeyler söylemedi bana kalbim
Bense onu dinlemekte hep inat ettim
Bir daha görmeyeceğim işte seni
Dışsal zamanımda
İçimde ise bir süre daha yaşar
Bir süre daha yanar sigaralarım
Senin efkârın için
Senden kalamayanlar için
Ve bırakamadığım izler için
Kendini çok şey sanan
Birileriyiz hepimiz
Çok şey…
Ve aslında
Hiçbir şey…
Yaşanmayanlar
Yaşanmayacaklar
Beni delicesine yakan
Hayallerim acıtan
Gittin…
Bittim…
Döndün,
Doğduğumu sandım
Ama biz yok artık
Ve aslında sen hiç dönmedin
Kalbim öyle dedi bana
Ve ben yine aldandım
Gittik…
Ve artık en sonunda
Bittik…
