]Üşüyor adını koyduğum şiir, yüreğimde taşıdığım sızın, yüzüm, ellerim. Üşüyor sen’im…
Pusulasız yalnızlıkların yabancılaşmasında kimlikler. Üşüyor şehir, üşüyor sen’im…
Tellalı dilsiz kahramanlara dönüşüyoruz yavaş yavaş. Üşüyor kitabım, üşüyor sen’im…
Abdestsiz secdeye duruyor artık aşk öykülerimiz, çekilir olduk mabetlerimize. Üşüyor kabem, üşüyor sen’im…
İhbar ediyorum kimsesizliğimizi, mültecileşen yaşamlarımızı, saklı günahlarımızı. Üşüyor kimliğim, üşüyor sen’im…
Faillerini yitirdik aşklarımızın, bekâret duvarlarının gölgesine sığınır oldu hicrani kaçışlarımız. Üşüyor zaman, üşüyor sen’im…
Aç ve susuz şaha durduğumuz sevişmelerimizin ardından yazılan tüm yalanların ateşlerinde ısınamıyoruz artık. Üşüyor tenim, üşüyor sen’im…
Erteliyoruz düşlerimizi bir zamana. Küskün dizelerin arasında sakladığımız yenilgilerimize karışıyor zaferlerimiz. Üşüyor yenilgi, üşüyor zafer, üşüyor sen’im
