uçurtmamın ipi koptu....
oysa ki ne güzel süzülürdü
masmavi gökyüzünde
tıpkı göklerin hakimi gibi...
bulutlarla yarışır kuşlarla konusurdu
en iyi dostuydu güneş
rüzgar ise afacan arkadası
yagmurdan korkardı sevmezdi onu...
ipe baglıydı özgürlüğü
mutluydu aslında.
ama bir gün kandırdılar
aklına girdiler onun
kötüden de kara olan kargalar
yağmursuz bir yer vaad ettiler ona kandırdılar...
yağmursuz bir hayat beklerken
kargaların kahkahaları eşliğinde
elindekileride kaybetti
süzülürken belirsizce boşluğa
hata yaptığını fark etti
geri dönmek istedi ama
herşey çoktan bitmişti...
