Bakire değildir artık kalbim,
ürkütür yeniden sevmelerim.
Deliktir kalbim akıtırız sevgileri acılarla demlenmiş sokaklara.
Göze sürülen rimel gibiydi, aşkın yalandı! Yüzümüzü yıkadık geçti.
Makyajlı yatmışız geceden uykusuzluk işte boş ver.
Sen bir külkedisi, bende bir prens kadar yalandık.
Umutlara yelken açmıyoruz.
Ne deniz ne yelken ne de rüzgâr var.
İliklerimde derince bir sızı, elim aksak, kalbim titrek.
Ne sensizlik var bundan sonra ne de sen.
Artık sadece ben varım!
Yağmurdan sonra gökkuşağı olmayacak ve sen o yedi rengi göremeyeceksin.
Çünkü sen artık bir körsün, her ne kadar o yedi renk seni görse de.
Sen ancak siyahı görebileceksin ve bu siyahı gözyaşların bile beyazlatamayacak.
Sevmelerin ufkundan düştüm yaralıyım.
Oysa hayallerimizin içinde sonsuzluğa kulaç atacaktık.
Derince bir sızı, titrek dudaklar ve aksak gözler,
içi delik bir kalp işte boş ver.
Aynı güneşin etrafında ikimiz de dönüyoruz.
Seni her gördüğümde içimi bir soğukluk kaplıyor.
Dışarıda sevmeler sağanak, ayrılıklar kar tanesi kadar büyük.
Şemsiyem çok ince.
Kaldırmıyor hatıralar artık beni.
Dedim ya (d)üşüyorum…
