Uykudadır ellerin,
Gözlerin uzun bir yoldan dönmüş,
Yorgunsun belli her halinden,
Ayakların unutup gitmiştir belki de,
Yağmurlu günlerin çamurlu yollarını,
Şimdi,
Yüreğim böyle kırılgandır,bilemezsin,
Önünde durup baktığım her vitrinde,
Hayat bir caz karışımıdır ölüme seslenen,
Susuyorsun,
Şimdi uykudadır,dudakların,
Gözlerin kepenkleri çoktan kapamıştır,
Sustuğumuz her köşede,
Bizi bizden fazla yaşayan,
Kimbilir hangi gölgeler ağlamıştır,
Ey Sevgili,
En uzun romanlara başlıyor ellerim,
Habersizken herşeyden yüreğim,
Ve sen şimdi,
En uzun uykularda,
Ben yüreğinin nöbetçisiyim,
Sonra,
Sessizlik doluşurda odama geceyarıları,
Sensizliği dinlerim,
Bir Broadway müzikalinde,
Adına yazılan şiirlerin kölesiyim,
Morfin almak için çıldıran çocukların,
Gözlerinde tüten adi bir geceyim,
Kuşların bile uçmadığı yağmur bahçelerinde,
Bir başka yerde,
Bir bankete sızmış zavallının
Gazete kağıdına sarılı bedeninde,
Kanayan bir yarayım,
Chet Baker çalınan sokaklarında,bu şehrin,
Yakamozu tanımayan bir beden gibi,
Acımasızlığın kitabını yazıyorum,
Biliyorum,bir sonraki sokak ölüm,
Ey Sevgili,
Hayal ettiğin maviliğin sınırında,
Yağmur tüketiyorsa da,
Adına yazılan şiirlerimin rengini,
Ve ararken gözlerim,gözlerini,
Sen,
Neden,neden bu gece,
Vaccaro'nun Napolisinde astın kendini,
Düşünüyorum da,
Şimdi,
Uykudadır ellerin,
Yüreğimdeki şiirlerin,
Ve hiçbir zaman öpemediğim,
Gözyaşı dolu gözlerin,
Kepenkleri çoktan kapamıştır artık...
