"Ne olursan ol önce insan ol derdi" annem,
Ya ben insan olamadım ya da çevremdekiler...
Sönümlenen cesaret dalgalanmalarım
Sonuçta sığındığım tek bir kapı.
Birbirine kenetlenmiş birkaç antika düşünce;
Karşılarındaysa ben,
Adeta alay ediyorlar.
Bense yolumu değiştirerek yürüyorum dimdik...
Benim için atılanlar mermi değil birer çiçek
Sineme doğrultulanlarsa
Karma bir demet
Artık takmıyorum bütün bunları
Onlara
Bana attıkları her çiçek
Sineme doğrultukları her demet için
Binlerce kez teşekkürler...
