Her okunan ezanda
Kalbim hüzünle buluşuyor nedense
Annesiz olmak ne acı bir nağmeymiş hakkıyla bilinse
Evlatlarım nazar edince
Refikam kendi kavlince sessizliğinde
Tefekkür etmek hicranı gam oluyor işte ne hikmetse
Arkada kalanlar
Hatıra namına anlamlaşan sayfalar
Büyük bir ihtimamla sakladığın albümleşen her anılar
Teket teker
Gözlerimin önünde ve seninle
Bıraktığın nefeslerin dirliğinde ve kalbi silinmezlerde
Odalar anlamsız
Senden arta kalanlar haksız
Ruhum dirliğinde kararsız ve gönlüm şimdilerde yarsız
Nereye girsem
Hüzün hiç peşimi bırakmıyor
Kurutarak astığın patlıcanlar ve kesilen aş makarnalar
Yeni aldığın tavalar
Henüz kutusunu açmadığın bardaklar
Ocak üzerinde bırakılanlar, sahanlıkta ayaza kalanlar
Hepsini derledim
Evlatlarına hatıra olarak verdim
Torunlarını unutmadım onlara da aziz hatıranı bıraktım
Şimdi çayımı
Senin bardağınla içiyorum hüzünle
Sırların senin ikliminde kaldı vasiyet edemeden gidince
Yutkunmalarım
Boğazında elemle düğümlenince
Sökün ediyor yaşlar gözlerime kendi dirliği güzelliğinde
Mustafa CİLASUN
