Artık dalımda kuşlar uçmuyor
Yapraklara rüzgârlar esmiyor
Çaresiz nefesler kederleniyor
Seninle ebetleşiyor güçleniyor
Sen ki varlığın sebebi değeri
Evvelin asudeliğinde kıdemli
Gel artık beri ver o pak elini
Kime ne demeli aşk bilinmeli
Diyarlar ne kadarda mahzun
Toprak kokusunu alan suyun
Zavallı meleşen her koyunun
Semadan nazar eden bulutun
Güneş ki ne erken ne de geç
Sen elbette hakikat için nöbet
Gün içinde cefalara bir sabret
Himmet içinde niyaz ile şükret
Gittiler biçare içinde nefestiler
Hevesler ki merak içindeydiler
Geldiği gibi ümittiler gidecekler
Ne olduğunu mutlak bilecekler
Niye hilal her vakit nazar eder
Yıldızlar içinde meşk-i asudeler
Ne derlerden beri olan erenler
Ne söylediler kim için giderler
Aşk o kadar aziz bir kuvvetti
O cezbeden evvelin nefesiydi
Kim bilirdi tefekkür kim içindi
Âdemi muhakkak can şerefti
