İlk hüznü katmıştı dudaklarıma kaçamak bakışlarınız. Gözlerinizde fark edemediğim bir beyhudelik vardı..beni saran, beni büyüleyen bir delilik vardı.. Sizde bulamadığım bir şeyler vardı...
Şarkılara konu yapıyordum sonra sizi. Okuduğum bütün romanlarda deli deli seven herhangi bir delikanlının sevdalısıydınız...Sevdalımdınız. Şiirlerimin ilk hecesi, cümlelerimin ilk kelimesi ve ömrümün her anıydınız...
Beşinci mevsimim, onüçüncü ayımdınız
Siz benim imkansızlarımdınız...
İlk acıyı katmıştı yüreğime ayrılık oklarınız ve soğuk bakışlarınız. Ne şiirlerde karşıma çıkıyordunuz artık ne cümlelerimin ilk kelimesiydiniz. Artık bütün cümlelerimin sonunda yer alan ufaktan bir noktaydınız;
Cümlelerimi bitiriyor,
Beni tüketiyordunuz...
Acı çekiyordum ve farkındaydınız. Bir yaralı ceylanın ölüm anını izler gibi şuursuzca ve hiç aldırışsız öylece seyrediyordunuz hazin sonumu. Sizde barındıramadığım bir canilik ve Türk sinemalarındaki kötü adamlara taş çatlatırcasına hainlik tüm bedeninizi kaplamıştı.
Ve romanlarımın baş kahramanı değildiniz artık; cümlelerimi noktasız bırakıyordum, şiirlerimi ilk hecesiz okuyordum ve bir yılım oniki aydan ibaretti..
Ve bir gece ansızın bir yerde sızıp kalıyordum şuurlu-şuursuz ne fark eder?
Düşlerim yarımdı
Gülüşlerim yarımdı
Yarım kaldım...
Siz..
Siz..ya da sen..
