Bakışlarımı dondurduğum,
Bir fotoğraf karesi gibi,
Siyah beyaz bir filmin
Erken terkedilmiş ilk yarısı hayatım.
Kimi tozlu yollarından,
Arnavut Kaldırımları’ndan ustaca geçip,
İmrenilesi asfaltlarında dengemi yitirdiğim.
Garip bir sonun başlangıcı gibi.
Su misali durgun saydığım,
Sonra bir bardak içinde fırtınalar kopardığım
Aşıkane olmaya çalışıp,
Yolumu hep şaşırdığım bir aşkın,
Garip bir izi.
Bitiş mi? Diriliş mi?
Kararsızlık mı bu?
Sonu gelmez düşüşler,
Ya da tam boğulacakken,
Bir elin sarsmasıyla uyanış mı?
Sonsuzluğu mu veriyor bana,
Yoksa sınırlara mı gömüyor beni,
Ya da dinginlik içinde,
Önceden mi hazırlıyor telaşa…
Bakışlarımı dondurduğum,
Bir fotoğraf karesi gibi,
Siyah beyaz bir filmin,
Erken terkedilmiş ilk yarısıydı hayatım.
Tek bir fark var;
Artık ikinci yarıdayım…
