Bu sabah sırat köprüsünü geçtim
Orda mendil satan çocuklar vardı
Onlar aşağıya düşmediler
Onları atan anavatanlarıydı
Kendi evlerinde yaşarken
Yabancı muamelesi görürler
Yaşamayı sevmeye çalışırken
Ölümü özlemeyi öğrenirler
Yoldan geçen tuzu kurular
Sadece timsah gözyaşlarını kurular
Asıl sorumluluğu hissedenler
Zamanla onlardan biri haline gelebilirler
Çünkü sistemin dişlileri
Sindirmektedir çomak sahiplerini
Düzen böyle kurulmuş
Caddeler çocuklara mezar olmuş
Sırat köprüsünün altı
Masum çocuklarla dolmuş
