SEVDİM-ÖZÜR DİLERİM
Seni görmeden sevdim
Seni adını koyamadığım resminde
Ellerini ellerimde hissettim,
Gözlerini cep aynamda
Fırsat buldukça veya bulamadıkça bile baktım
Baktıkça sevdim
Denizlerde bir küçük umut yüzdürdüm ellerimle
Bana uzak olsan da sevdim
İkincisi,üçüncüsü olmayacaksa da yüzünü görmenin
Ben seni yine sevdim,imkansızlığında bile.
Sana yaklaştıkça uzaklaştım
Uzaklaştıkça yaklaştım
Devrime giden bir devrimci coşkusuyla gelmek istedim sana
Özlemek istedim filmimin sembollerinde seni
Sen imkansızsan-Demek ki; yaşamak ta imkansız…
Rengarenk gözlerine küçük çocuk sesiyle yandım
Garip bir duyguyla bağlandım
Bir tek adını öğrendim
Sonra soy adını,sonra yine mutlu olabildim
Bir yasak resmin var,baktıkça içini sevdim
Bedenini değil…
Çünkü sesin anlatıyordu tüm masumiyeti
Tıpkı bir savaş altında yalnız kalan bir kız çocuğu gibi
Üçüncü dünyanın her hangi bir köşesinde kurtuluş çığlığı gibiydi
Sesini sevdim,oturmanı sevdim,yürümeni sevdim,ama emin ol kapılmadım bedenin yanılsamalığına
Özel olan bir şeydi:Adı nedir bilmiyordum
Belki saçmalık gelir,belki mantıkdışı
Ama ben seni zaten mantık dışı sevdim
Çılgınlıktı,belki layığı değildi
Ama özür dilerim,
İşte sevdim
Seni hala sevebiliyorsam,demek ki sevdim…
