Ne kalmıştı
Senden geriye kalan
Düşündükçe seni ruhumu daraltan
İzlerinde
Hala soluk aldıran hatırların
Olmasaydı yaşamak ne kadar zordu
Sen
Vaktin tecelli edince
Sessiz
Bir şekilde secdenin
Ulviliğinde nefesini terk etmiştin
Dünyam kararmıştı,
Ruhum buharlaştı, kalbim
Ne kadar çok burukluğunu yaşadı
Lakin sen
Yoktun artık karşımda
Gönlüme nakış nakış işlediğin
Tüm
Şaheserinle sen ruhunun
Güzelliğini kalbime işlemiştin
Bir nisa
Bu kadar mı sevilirmiş
Bu kadar mı
Yokluğunun hasretiyle dertlenilir mi
Sen
O kadar müşfik
Ve o kadar sevgi doluydun ki
Nefes
Aldığın her mekânda
Bahar yeniden yaşanırdı
Hiç
Unutamıyorum
İlk günlerimizde çektiğimiz yokluğun
Hazanında senin himmetine gark olmasaydım
Ne kadar
Çok sararır solardım
Ve ne kadar çok nedamet duyardım
Ama sen
Asudeliğinle her mevsimde
Açan bir gül misali gönlümüzü fethettin
Senin mezarın
Ellerimle okşadığım toprağın
Olmasaydı ne kadar bedbin olurdum şimdi
Sana
Kavuşmak için
Ne kadar can atıyorum bir bilsen
Gecelerimin
Refakatiyle gözyaşlarımdan ıslanan
Senden kalan seccaden en değerli hazinemdir
