Güzel bir hikaye okuduğumda almış olduğum haza doyum olmuyor. İçimdeki mutluluk tınısı hiçbir hüzne rastlamadan ve eski benliğimin yenilenmiş bir hale gelmesiyle birlikte zevk alıyorum yaptığımdan. Bu zevk saf bir zevk. Hiç kimsenin acı çekmeden ve çektirmeden yaşadığı haz. Diğer bütün keyif verici ve hoşlandığım şeyler içinde bu geçerli. Oysa birçok şarkıda beni tıkayan bir şeyler var. Duyguların paylaşılabildiği zemini hazırlayan şarkılara içerik olarak bakıldığında içimizde var olan, eğer yoksa yaratılan hüznü kullandıklarını görürüz. Bu saf bir zevk değildir. Ya birileri acı çekiyordur ya da ben acı çekiyordur.
Teker teker örnek vermek yerine sizlerin aklınıza gelen ilk şarkının dizelerini düşünmenizi istiyorum. En çok sevdiğimiz şarkılarda bile yaşanan yas, hüzün, sevgiliden ayrılma, aldatma, çapkınlık, affedememe, umursamama, ilişkideki mutsuzluk duyguları temaları farkına varmadan bizim yüreklerimizde beslenen, beslendikçe büyüyen duygular bütünlüğüne ulaştırıyor.
Aslında bu tür şarkılar bizlerden puan kazanıyorsa ortaya şu sonuç çıkıyor: Bizler ilişkilerimizde beceriksiziz. Beceriksizliğimiz yetmiyormuş gibi bir de bundan zevk alıyoruz. Zevk ile beslenen acı duygulardan benlik kurtulmak istemiyor ve böylece ilişkilerde acıyı yaşamak ve sonrasında bundan zevk almak mutluluk oluyor. Amiyane tabirle, acı çekmeden yaşayan insanı adamdan saymıyorlar.
Hayatında hiçbir ayrılık hüznü yaşamamış biri ayrılık temalı bir şarkıyı dinlediği zaman o hüzne tanık oluyor ve kendisiyle birlikte etrafındaki insanların da bundan zevk aldığını görünce, ister istemez o yaşamamış olduğu duyguyu, benliği deneyimlemek istiyor. Böylelikle bir kısır döngü içine girip artık mutluluğun adı hüzün oluyor. Birçok şarkıda buların besleyici malzemeleri haline geliyor.
İlişkilerimizdeki bunca beceriksizliği ve iletişimsizliği halletmek yerine bundan zevk alır bir hale gelmek sorunu daha da çözülmez hale sokuyor. Sonuç olarak şarkılar acılarımızı paylaşırmış gibi görünüp, onları besliyorlar. Ama en önemlisi şarkılar bizim beceriksizliğimizi gösteriyor. Keşke mutluluğun adına birçok şarkı yazılsa, belki o zaman insanlık bile değişebilir.
