Şafağa Çok Varken

umutlarımdın, ufkumdun, şafağımdın her karanlığın arkasından.şimdiyse gece gibisin...yalnız kaldığımdatek düşündüğüm, hem korkup hem muhtaç olduğumm.

yazı resim

düşünüyorum da daha ne kadar karşı koyabilirim içimdeki boşluğun her seferinde susturmasına beni ya da engel olmasına söylememe ta içimden gelenleri.
bilmiyorum şimdi havada bir adımım var düşmedi hala toprağa. ne yöne düşeek gölgem ya da doğrultu ne yöne?
cevapsız sorular çalkalanıyor kafamda. gözlerim anlamsız dalıp gidiyoruzaklara.uyku tutmuyor gece yarılarına kadar. ne zaman sabahı bu gecenin ya da bahar nr zamana?

Başa Dön