Nekadarda çok keşkelerimiz var şu hayatta. Geri dönüşü olmayan hatalar. Şimdiki aklım olsaydı böyle davranmazdım, keşke biraz daha dinleseydim anlasaydımda öyle karar verseydim, dolduruşa geldim, hata ettim... Bir şans!
Her pişmanlığın ardından defalarca kez keşke deyip defarlarca kez tekrarladığımız neredeyse biri diğerinin aynı olan hatalar.
Bir saniyesini bir anını tekrar yaşayamayacağımız günleri ne hesapsız yaşıyoruz öyle değilmi?
Park kavgası yüzünden adam öldürüp hapse girince neolurdu sanki o parketseydi ben yer bulamazmıydım diye ahlanıp vahlanarak heba edilen yıllar, mahvedilmiş hayatlar... Parası yok diye başkasına tercih edilen sevgiliye keşke sogan ekmek yeseydimde seninle olsaydım diye dökülen göz yaşları... Vedasız terk ettigimiz kıza yıllar sonra dönüp şimdiki aklım olsa dünyayı karşıma alırdım senin için... Yaptığı ayıbı örtmek için evladını katletmiş anne.
Elli bini hükümlü altmış bini tutuklu binlerce insan. Bu pişmanlığı yaşayanların sadece görürünür kısmı, ya sadece kendimize sakladığımız cezayi hükmü olmayan keşkeler?
İnsan aklından bir saniyede nekadar çok şey geçtiğini hepimiz biliyoruz, ohalde keşke dememek için atılacak her adımı bir kez, iki kez değil yüzlerce kez düşünmek okadarda zor olmasa gerek
