Arabadan indiğimde yolun tam karşısında bizi bekliyordu.saçma sapan bir gelişti benimki bir anlamı yoktu ne gelen nede gelinen yer için.Yolun karşısına geçtiğimde elini sıktım.Merhaba dedim hemen elimdeki çantalardan birini aldı ben o sırada ilk çocuğumuzun isminin ne olması gerektiğini düşünüyordum.Merdivenler bitip oturdugu kata geldiğimizde cebinden anahtarı çıkardı o anahtarda geçmişimin hiçliğinden yeniden doğuşa açılan kapının anahtarıydı.Kapıyı açtı düşünmeden içeri girdim.Birde aydınlıkta görmeliydim nede olsa gökdenizin annesi olacaktı.Saçları şampuan reklamlarından fırlamış gibi parlak görünüyordu,yüzündeki berraklıktan anlaşılıyordu ki makyaj malzemeleriyle pek arası yoktu çünkü makyaja alışmış ve alçak dereceli alkolle temizlenmiş yüzleri ayırt edebilme yeteneğine sahiptim.Konuştuğunda yüzünde güller açıyordu ne kadar düzgün ve akıcı konuşuyordu ses tonu aşırı derecede aşık olunma riski taşıyordu.Bütün riskleri üstlenmiş kupa yelken limana sürükleniyordum.Engellenemezdi olacak olan şey olacaktı belki kader ,belki doğa ne demeliydi.
Aşık olmuştum duygularım sanki madde olmuş bana görünür olmuştu görebiliyordum ona akıyordum herseyim oluyordu nefes alırken onunla aynı oksijeni solumanın mutluluğu doluyordu içime.Aynı zamanı aynı mekanı paylaşmalıydık aynı ışıkla aydınlan malıydık bir saniye bile ayrı kalmamalıydık dayanamazdım bensiz çay içmemeli bensiz televizyon izlememeliydi.Uykularım bölünür olmuş zaten çoğu gecede geç saatlere kadar uyuyamaz olmuştum.Aşk huzursuz ediyordu eğer bir an önce aşık olduğun kişiye aşkını ilan etmezsen.
Zaman herşeye ilaç oldu olacaklar oldu yaşanacaklar yaşandı.Ona hergün biraz daha aşık oluyorum şimdi.bizimkisi mutlu sonla bitenlerden.Çocuğumuzun ismimi tabi ki gökdeniz olacak.
