ölümün soğuk sessizliğini duyuyorum
damarlarımdan çekiliyor kan
yavaş yavaşa çıkıyor ruhum bedenimden
ve bir yaz gecesi sıcak bir buse...
siyah gecelere eşlik etmeket gözlerim
ansızın kayıp giden yıldızlara
ve maziye gömdüğüm hayatıma
ölüm ansızın kapımda!
çğlıklarını duyuyorum tarii imkansız seslerin
sonra ayak sesleri
ve avuçlarımın arasından kayıp giden toprak
gözlerim kapanıyor usulca bir hayal geçiyor o karanlıkta
anlamsız bir dünyadan yok olurcasına
sarılıyorum bedenimi saran toprağa
yağmur yağıyor
kirpiklerimin arasından sızıyor cansız bedenime önce haiften yakıyor
sonra sonra hissiz birer et yığını
ağlamaklı oluyorum susuyor yüreğim
beyaz ymenisiyle annemi görüyorum
gözyaşları içinde toprağımı kokluyor
eğil de kulak ver diyorum
bu cansız beenimin çektiği ızdıraba
ölümün soğuk sessizliğini duyuyorum sonra
yakıcı hissiz umutsuz
elveda yalan dünya
