Öğretmenler:
Ordularımızın kazandığı zafer, sizin ve sizin ordularınızın zaferi için yalnız zemin hazırladı. Gerçek zaferi siz kazanacaksınız. Ben ve bütün arkadaşlarım sarsılmaz bir inançla sizi izleyeceğiz; sizin karşılaştığınız her engeli kıracağız.” (Atatürk)
Öğretmenlerimiz kapının gözlerini batı kanadına diktiklerinde onları izleyenler doğuya bakıyorlardı.
Ellerinde kitaplarıyla gülümseyen öğretmenlerimiz ne oldu da gözlerini yere diktiler?..
Çünkü onları izleyenler öğretmenlere olan sarsılmaz inançlarını yitirmişlerdi.
Özellikle 1950' den sonra adım adım eğitim ile birlikte öğretmenlerin alnı açık, dik duruşunu yozlaştırdılar.
Öğretmenlerin önüne her türlü engeli koydular,bunlardan en önemlisi ekonomik engeldi.
Öğretmen gazete,dergi, kitap alamaz oldu.
Alanında gelişmek/büyümek istedi, engellendi.
Sınıflara sokuldu ve çıkamaz oldu.
Öğrenemeyen,kendini yeni gelişmelere tıkayan öğretmen yerinde durdukça ülke geriye gitmeye başladı.
Nesiller bilimsel gelişmelere gözünü kapadıkça hurafeler,çağdışı davranışlar,bilmezlik arttı.
Karakteri olgunlaşmayan bir ulus kendini bir kilo bulgurla kandırdı.
Sormayan,sorgulamayan,her şeyden geri duran,çekinen,basit şeylere meyleden, tiyatrodan kaçan,sanattan anlamayan, sevinmeyi bile kavga sayan,çocuğunu severken kafasına vuran, çöplerden ekmek toplarken buna şükreden, ülkesinde önlemi alınacak (trafik kazası,sel,deprem b..) olaylardan sonra gelen ölümlere bir kere ağlayıp sonra Tanrı'ya havale eden, hayvan sevgisini onları kışkırtmak,taşlamak sanan,ormanlar yanarken banane diyen nesiller yetişti.
Sonuç olarak, ülkemizde insanımızın insan gibi yaşamasını istiyorlarsa bu ülkeyi seven aydın gücün
sarsılmaz bir inançla öğretmenlere itibarlarını iade etmeli, öğretmenler de büyük bir inanç ve cesaretle -hep birlikte- bu güce güç katmalılar.. yoksa biz mehter oyununu daha çok oynarız..
