Bir gün daha doğuyor uzaklarda sensiz
Seni göremeyecek kadar uzak ve sessiz
Sensizlikte senden hatıralar, tek misafir
Kaplayacak semayı, seni anlatan bir yığın şiir
Sen olurum doğan günle, aynada izlerim seni
İlk ışıklarla aynaya bakıp sana günaydın derim
Her gecenin senin güzelliğine verildiğini bilirim
Gündüzlere küserim, acımı dindirmedi hiçbiri
Yaşlı gözyaşları bahane, kalem sana kırılmış
Anlatamamaktan seni, çaresiz, sana darılmış
Söz vermiştim saklamaya, kusura bakma Mona
Yedi milyar yüzün en güzeli verilmiş sana
Gülümseme ki utanmasın yer gök güzelliğinden, bakma bana
Nefes alabilmeliyim yaşayabilmek için, var olduğun dünyada
Sana bağışlanmış ırmaklar, seni anlatır ağaçlar
Bahanesiz bakışlar dayanamaz sorgulanmaya, ağlar
Yer küre senin hürmetine dayanıyor yedi milyar insana
Ayaklar altında eziliyor ama senin için katlanıyor buna
Aynı azabın bir gün azalmadığı bir arazi olan şu ruha
Deva aramak boş çaba, boş ver arama, bu bir çaresiz veba
Adına yazdığım her şiirde saklamıştım yüce adını
Beklemedim kimsenin bilmesini, hatta umdum bilmemeni
Saklayacaktım mezara saklamak isterdim ama affet beni
Sana lütfedilmiş şu dünyada, yedi milyarın en güzel sesi