MISIRCI
Temmuzun haşin sıcağı altında Hürriyet Parkına doğru tırmanırken gözüme gene o enteresan yazı ilişti.
1969DAN BERİ BABADAN OĞULA..
Senelerdir gözüme ilişen ve her iliştiğinde Bununla ilgili bir yazı yazsam mı acep dedirten bu yazının öyküsünü dinlemek için arabanın sahibine gitmeye karar verdiğimde, bıyıkları henüz terlemiş saçlarını gençlerin en yeni saç modeline uyarlamış, on dokuz- yirmi yaşlarında, ciddi yüz ifadeli saygılı ve efendi bir genç karşıladı beni
Adı Bahadırmış, torunmuş, Mısırcı(ve de kestaneci) dedesi hala hayatta olmasına rağmen işlerini oğluna devredip iş hayatından çekilmeyi tercih etmiş.(İş hayatından çekilme derken Rahmi Koçla karıştırmayın adamı kimbilir belki oğlunun bıraktığı işleri büyütüp bir Mustafa Koç olmasını beklemek ve görmek için erken vakitte işlerini devretmiştir)
Torun Bahadıra Bak kardeş baban devraldığı el arabasının üzerine bir yenisini koymayı bile sağlayamadığı için, insanların nezdinde çok zavallı ve beceriksiz bir kişi olarak görülebilir. Ancak bunun tam tersi bir durum da olabilirdi hani.Yani baban dedenin arabasını yaşatamabilir satıp yiyebilirdi de.İşte ben bu ince çizgide tamamen tarafsız bir şekilde bu olayın kritiğini yapacak ve mısırcılık serüveninizi yazacağım deyince babayiğit delikanlı biraz şaşkın ve biraz da müstehzi bir gülümsemeyle, tabii ki yazmanızı isteriz abiciğim, ama kaç kişi sizin gibi yazacaklarını ve bu olayı haber yapacaklarını söyledikleri halde hiç biri sözlerini tutmadı
İşte ben sözümü tuttum.Tutulmayan sözler yüzünden müstehzi gülümseyişini haklı olarak bana da sergileyen Bahadır çocğun yüzünde daha gerçekçi bir tebessüm sağlayabilirsem ne mutlu bana
1969da hatta daha sonraları sıfırdan iş kuran nice insanlar işlerini ve kazançlarını kat be kat artırarak önemli birer işadamı, sanayici ve holding sahibi oldular.
Üzerinde mısır ve kestane kokuları yayılan bir el arabasını iki el arabası bile edememek hakikaten bariz bir başarısızlık.
Adamcağızın önüne kaderin ne tür barikatlar koyduğu ve mayınlar döşediği bizzat kendisiyle konuşamadığım için bize meçhul
Kimbilir kaç defa çıkıp geri batmıştır, feleğin çemberinde geçerken fazlalıklarını mecburiyetten atmıştır ve acımasız devran onu nice kez ağlatmıştır.
Hem Fazla söz yalansız, fazla mal haramsız olmaz diye mandiar bir söz vardır ya hani
Önemli olan çok kazanmak değil helalinden kazanmaktır
Bizim serüvenin kahramanı baba ve oğul da 1969dan beri meşru yoldan kazanmışlardır.
Umarım ki böyle kazanmışlardır,
Dile kolay tam tamına kırk senedir
