Aşk bir başka mevsimdi senle
Aynı gün içerisinde dört mevsimi yaşatan bir mevsimdi
Senleyken yaz, sensizken kış, sana gelirken bahar, senden koparken sonbahar oluverirdi her yer
En çok yazı sevdim ben
Senleyken bana bahşedilen o sonsuz sıcaklığı
Kendimi kollarına bırakıp hayatı düşünmemeyi sevdim
Nefret ettim kıştan
Seni bana haram kılan o derin soğukluktan
Seni bana yasak eden o merhametsiz kıştan
Yüreğim kıpır kıpırdı her bahar
Sana gitmenin seni görecek olmanın verdiği o heyecan
Tarif edilmeyen o tuhaf duygu
Baharın yaşattığı o tuhaf sevinç ne de güzeldi
Sonbahar
Ne acımasızdı
Bıçak gibi derinden keser atardı bizi ayrı diyarlara
Senden her gidiş ayrı bir ölümdü sanki bana
Ne çok öldüm ben sensiz gecelerde
Ama ne de çok dirildim senli rüyalarda
Mevsimlerden kış şimdi
Dört mevsimi hiç yaşamamış gibiyim
İklimine uzak bir yabancıyım
Beni yaşatan sen şimdi beni sonsuz bir kışa bırakıp gittin
Kutuplara atılmış sessiz bir yabancıyım şimdilerde
Senin ikliminden çıktıktan sonra her mevsim kış bana
Dön diyemem ağzımı bıçak açmaz bilirsin
Ama yapma bunu bize
Hayat elimizdekileri almışken bizden
Birbirimize kalan olalım
Ardında gözü yaşlı
O en soğuk kışta hastalıklı gibi titrek
Ve yüzü sönük ay gibi ruhsuz bırakma beni
]
