Sana karşı bir şeyler hissettiğimi ama bunun ne olduğunu bilmediğimi ve bunu sorgulamadığımı öğrenmiştin. Ama, seni daha çok görmeye başladıktan sonra duygularımı anlamaya karar verdim. Bu kötü bir karardı. Sanki her sokak sana çıkıyor, her dert seninle şifa buluyordu. Kokunu her yerde tanır olmuştum. Kendime seninle dolu sanal bir dünya yaratmıştım.
Oysa, benimle olmayan bir aşkın beni bitireceği açıktı. Hep öyle olmuştu. Seni içimde çoğaltmamak için bilinçli ya da bilinçsiz engeller koymaya çalıştım. Bu engelleri bazen sende bazen kendimde aradım. Aptalca şeyler yaptım.
Tüm bunların nedeni; senden karşılık gelmeyeceğini sanmamdı. Aslında istediğim karşılığı, aşkın doğası gereği hiçbir zaman bulamayacağımı biliyordum. Yetmeyecektin bana. Kim kime yetmişti ki. İlk kim aşık olursa en çok o acı çeker, derler. Belki de bundadır.
Yani; artık mümkün olduğunca seni görmemeye, duymamaya, koklamamaya çalışacağım. Bunun ancak bir dahaki sana kadar mümkün olduğunu biliyorum. Ama, aklımın bir köşesinde, senin sayende ve seninle kalbime yazmaya çalıştığım şu cümle hep olacak.
‘Ben hayatta en çok beni seveni seveceğim’
Elveda...
YZ
