Sessizce siper almış bugün hüzünler,
Yarı korkak, yarı meraklı bakıyor,
Tuzu kurumuş gözyaşlarıyla dolu bir bardağın ardından,
Gece, sessizliğe sunmuş bir acı kahvesini
Kırk yıllık hatırın ilk demlerinden harcıyor,
Uykusuzlukca birkaç kelime fısıldıyor dikişsiz yaralar,
Bir uzaktan bakıyor üç beş kelimelik duygu hazinesi,
Bir de yanından fısıldıyor sönmüşlüğün hafif yanık sesi,
Hani arada ayın arkasına saklanır da güneş,
Hani güneş tutulması derler ya,
Kelimeler saklanmış, güleç bir çift gözün ardına,
Boğazın orta yerinde işte tam öyle takılıp, tutuluyor...
Bu gece kuzey yıldızı yine yerinde, hiç sekmiyor,
Ardına saklanacak bir ay arıyor da bulamıyor,
Tutulsa da güneş bende kaybolsam diyor,
Canı ağlamak çekiyor da ağlayamıyor....
