Keşke hep çocuk kalabilseydim
Ceplerimde bilyelerim, topacım
Tahta beşiğimde yatan bezbebeğim olsaydı
Ayağımda lastik ayakkabılar
tozlu topraklı yollarda koşsaydım
Büyüklerin akıl erdiremediğim
tartışmalarını umursamadan
Yorgun gözlerimi umut dolu rüyalara salsaydım
Keşke hep çocuk kalsaydım
Onları hiç tanımadan
Kim olduklarını bilmediğim
kötü adamlardan korksaydım
Ağladığımda sebep, annemin yalnız bırakışı
Yada parçalanan,avuçlarım dizlerim
Acılardan, yalnızlıklardan yıpranan yüreğim yerine
Kanayan burnum, incinen çocukça hislerim olsaydı
Yarınlarım, hayallerim yerine
Küstüğüm bebeğimi kaybeden
pasaklı bir kız olsaydı
Sırtımda aşkların, ayrılıkların ağırlığından ziyade
Fermuarı bozuk okul çantamı taşısaydım
Bir yolculuğa çıkacağım vakit
Geride bıraktıklarım yerine
Göreceğim yeni yerlerin
düşünü kursaydım
Keşke hep çocuk kalsaydım
Gündüzün karanlığını tanımadan
Karanlıklar yalnız gecede olur sansaydım...
