Ilk okula giderken, defterlerimin kenarlarina , kenar susleri yapardim. Renk renk kalemlerle, onlar icin saatlerce ugrasirdim. Defterlerimin her sayfasini actigimda karsilastigim renk cumbusu icindeki kenar susleri, icimi nese ve mutlulukla doldururdu.
Daha sonra buyudum kenar susleri defterlerimde kaldi. Fakat ne zaman bos bir kagit bulsam farkinda olmadan o kagitlara hep kenar susleri yaparken buldum kendimi. O zamanlar bunun nedenini anliyamamistim ama simdi anliyorum. Butun yasamim boyunca, yasamimda o defterlerimdeki gibi hep bir kenar susu olsun istedim ve o kenar susunun anlaminin SEVGI oldugunu biliyorum artik.
Yasam icinde yarin kaygisiyla mucadele ederken, kenar suslerini elimin tersi ile soyle kenara itivermisim, cocukken, bana mutluluk veren renkleri siyah beyaza cevirmisim. Simdi yarin kaygisi icinde degilim ve yasamimdaki o derin boslugu artik cok net gorebiliyorum.
Kenar susleri icin cok gec kalmismiyim bilmiyorum ama yasamin ucundan kiyisindan kiyisindan tekrar o rengarek susleri yakalamaya calisiyorum. Sairin de dedigi gibi "yasamin tuzagina, sevginin uzagina dustuk"
Sizin yasaminizda kenar susleri hic eksik olmasin dostlar.
