Şefkatli bir yalnızlığın
Kolları arasında,
Etrafı izleyip,
Nasıl bir hengamenin içindeyim acaba??..Diyorum
Şaşkın çocuksu bakışlarım.
Yüzünü hatırlamaya çalışıyorum.
Unutturma bana..!!
Kırmızı bir rüyadayız..
Serin yaz gecelerinde,
Elini tutarak babamın,
Yazlık sinemaya giderdik..
Büyük bir sevinçle bakardım
o koskaca beyaz duvara yansıyan
türk filmini izlemek için..
Ya Türkan Şoray, ya Kadir İnanır'dı,
Rüyalarımı süsleyecek olan sonraları..
Sonuna doğru tatlı bir uyku çöker,
Babamın kollarına sığınır,
Küçücük bedenimi gömerdim
onun koca gövdesine.
Nasılda ısıtırdı, o hoş serinlikte beni..
Kahramanımdı benim..!!
Sokakta koştururken biran,
Tatlı bir huzursuzluk çöker içime,
Arkamı bir dönerdim ki, O'nu görürdüm..
Heybetinden çekinir,
Ama...
ona doğru koşan ayaklarıma engel olamazdım..
Gövdesine yapışır, başımı kaldırırdım.
O kadar,yükseğe bakıyor gibi olurdum ki,
Güneşle birleşen başını göremezdim
o çocuk yüreğimle..
Kahramanımdı benim...
Terkedişini kabullenemedi yüreğim.
Nekadar büyüsemde küçüktüm işte..
Veda edişin hala gözümün önünde..
Sadece benim anlayabildiğim bir dilde..
Güçlü bir kız bıraktın ardında,
Hayata eksik ama, bir okadar dik bakan bir kız..
Kaderini yaşıyor olmamda,hayatımın diger acısıydı.
Kabullenemediğimi, başka yüreklere,
Anlatamamamın ezikliğiyle doldu, yüreğim bu seferde..
Çakıltaslarına basıyordum.
Hani sahile götürdüğünde denize koşabilmek için, basmak zorunda kaldığım,
Ve, kor alev gibi yanan,çakıltaşlarına..
Ucu sızlıyordu kalbimin.
Kaburgam ilk defa,seninle kırılmıştı.
Ve hiç birleşmeyecekti.
Yangınımsa, mahşere kadar sürecekti..
Senide görebilirim ümidiyle...
Acılar, insanları büyük yürek yapıveriyor birden bire..
Dünyanın kurtarıcısı ilan ediliyorsun birçok yürekte..
Kimse bilmiyor her gece,
Gömülü kaldığın
O şefkatli yalnızlığın kollarını.
Savaş verdiğin,
O cehennem zebanilerini..
Dillerin pelte,
Kolların çolak,
Gözlerin âma oluyordu oysa ki..
Yarım insan denen,şey oluveriyordun.
Ve en acısı,
Bunu bir tek, sen biliyor,
Sen hissediyordun...
Gülgün Özel
