.
Siradan bir gündü sevgilim...
Demlik çaya,
Bir kuş kalbime annelik yapiyordu.
İlk sigarami henüz yataktayken;
İkincisini aklima sen geldiginde yaktim.
Sonra it gibi kalktim yataktan,
Ayagım yine haliya takildi,
Banyo kapisi yine kapanmadi!
Eger yalniz yasiyorsan, banyo kapisi bir türlü kapanmiyor!
Gece düslerden yorulmus bedenime ilk su damlasi degdiginde,
Sinmiş bir yalnizlik akiyor heryerimden,
İnsan yalnız yasiyorsa daha çabuk kirleniyor!
seytana papucunu çikarttirip düzgün giydiren bir gündü..
Ecnebi marka sigaramin yanarken çikardigi çitirti
Daha sonra katildi bana
Gazeteler senden bahsediyor bugün de,
Makarna yerken ölen bir genç haberinin yanında...
Onun altında, sair olduğunu zanneden bir doktorun
Dün aksam hastanede çıkardigi rezalet var.
İnsan yalniz yasiyorsa her an rezalet çıkarabilir!
Dün akşam kanini vermeyen bir hastayı ısırdım!
İt gibi yasiyorum bugünlerde, it gibi
Ne zaman sizin evin önünden geçsem havliyorum
Beni terk ettigin pastanenin önünde ulu' yorum
Siyah beyaz kadinlar kapliyor aniden heryeri
sokaklarda sevisiyorum...
siradan bir gündü sevgilim
sakallarimi tersten aldim çektigim acilar kanasin diye
topraga düsen yagmur damlasi
kavruk bedene degen ter
sabahleyin sütümü içen hamile kediler
giderken bende unuttugun çiplakligin
bi çirpida okudugum “çapari kullanma sanati”
hepsi siradandi
sanki küçük bir çocuk babasinin elini bırakmış,
cennete öyle girmis gibi
insan yalnizken elleri de yalniz sanki....
artik büyük beden ceketler giyiyorum
belki geri gelirsin birlikte yagmurdan kaçariz diye
insan yalniz yasarken sürekli kaçmak istiyor biliyor musun?
Bütün kuslar denize dogru uçuyor
Bütün denizler kuslardan kaçiyor
Bütün baliklar denizden kaçiyor
Sen benden kaçiyorsun
Kaçan balik büyük –bela- oluyor
Ve bu “çapari kullanma sanati”
Bir ise yaramiyor!
seçilmis acilar düsüyor payima yoklugunda
namludan çikan kursun sesinde kuruluyor cümleler
kimse üstüne alinmiyor yaralayan sözcükleri
kimse önemsemiyor kimsesizligini
ve kimse kendi çocuklugunu evlat edinmiyor
insan yalniz yasarken öksüz buluyor birden kendini...
ölü sözcükler saplaniyor ansizin geceye
bende kalan çiplakligin düsüyor heceye
sana dokunan her dizede bir siir yaniyor önce
gecenin agirligi ondan sonra kiriyor kanatlarimi
insan terkedilince her an bir yeri kırılacakmış gibi..
Siradan bir hayat bu sevgilim
hersey için çok geç oluyor bunu anladiginda
ve insan yalniz kalinca it gibi ortada kaliyor....
..
