…galiba koyu griprefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /
Büyük binaların arasına sıkışmış arnavut kaldırımlı yolun kıyısında duran mavi çöp kutusunun tahmin edebileceğinizden daha çok ziyaretçisi vardır. Ama bu kimin umurunda ki?.. Benim umurumda!.. Umurum uzun zamandır böylesi eften püften konularla meşgul… ama inanın o gece, o alaca bulacalı kedi beklentimden daha yavaş atlamasaydı çöp kutusundan bugün bu satırları yazıyor olmayacaktım. Yağmur beklentisiyle eve dönmek üzereyken ve hiçbir sebep yokken çöp kutusu, kedi ve ben çevremizdeki her şeyden soyutlanıp başbaşa kaldık bir an için… ben yürümeye devam ediyordum, kedi atlamak üzereydi, çöp kutusu kımıldamadan duruyordu… Mikrokozmozda küçük bir devinim… sadece ben, kedi ve çöp kutusunun bildiği… iyi uykular Schrödinger
… olağan bir kırmızı
Üç el silah sesi duydu kadın… Üç elin sımsıkı kavuşmuş parmakları dağıldı odanın her bir yanına… Haber bültenlerine kaçıncı sıradan gireceği meçhul bir ölümün boşluğuyla doldu her yan… kimi boşluklar böyledir işte… her yanı kaplar, her yeri doldururlar… kimi boşluklar hiç boşaltılamayacak kadar ağır sinerler… Sadece boşluk mu dediniz?... Hayır! Her boşluk bir şeyin boşluğudur; tıpkı gölgeler gibi… Üç el silah sesi duydu kadın… Ardından adamın gölgesi çıkıp geldi, sahibini bir kaldırımda bıraktığını söyledi… kadının sol elini alıp tuttu gittikçe kararan elleriyle… kadın bir şeyler mırıldanacak oldu, gölge büyüdü… kadın birkaç damla haykıracak oldu, gölge büyüdü… kadın susmayı, biteviye aklına doluşan anıları susturmayı denedi ama gölge yine de büyüdü… büyüdükçe kararıp her yana sinsice sindi… üç el silah sesi duydu kadın… Üç elin parmakları dağıldı odanın her bir yanına…
