Bazen susmak en iyi cevaptır derler.Peki bu sen olunca neden kendimi engelleyemiyorum?Neden bir şeylerden emin olmak için yıpratıyorum kendimi? Peki değer mi herşeye?Göze aldığım onca şey için değer mi?Bütün sorular bendeyken tek cevap sensin aslında.Onu da bir sır gibi saklıyorsun benden.Benim merak edecek ne gücüm kaldı, ne de zamanı bekleyecek sabrım...
Verilen değerler gözle görülürken ileriyi düşünüp tahmin etmek hiç de zor olmasa gerek.Gerçekten inanıyor musun ileri de herşeyin güzel olacağına?Yoksa inandığın sadece sen misin?Gerçekten bu kadar güveniyor musun kendine?Cesaretliyim demekle herşey biter mi sanıyordun, ya da sevdiğini söylemekle?Ben ortada ne bir sevgi ne de düşünce görebiliyorum.O kadar çok inanmak istiyorum ki seni sevdiğim kadar sevdiğine, benim kadar sabredebileceğine...
Tek cevap var aslında söylemesi yürek isteyen, zor ama önemi tahmin edemeyeceğin kadar büyük...
