]
vaktin goncası daha yeni, daha eflatun
varsa bir cigara sarımlık zaman
iki lafta biz karalım gediğine ikindinin
gitmelerinden o kadar sıkkındır ki Can..
gitmelerinden daha derin
daha derin ağrıların baş gösterdiği bu kuytu vakitte
gitmelerin ne kadar kahırdır ki;
be Can
beni benden eden bu sessiz
/ama sensiz/
titremelerin nedenidir..
tenimde bozlaşan bir zeybeğe
eşkıya yadsımasıdır dedin
kuruyan yaprak, göçen kuş
benim kadar yabansıl değil yerin yüzüne,
benim kadar sabırsız değildir
belki de
zul olmuş, haram : uykular,
bu saatten sonra ki uykular/ bi uyuklar.!
firkatten yoksun baharlar, arınmada
ne kadar sürecekse zaman
varacağına varsın..
daha solmadan yaprak dökmede
bedenimde büyüyen ağaç fırtına zabtı kesilmekte
ne garip
başını alıp gitmişse sazım
suç benim
ya kangren olmuşsa kalem
yada kangrenler kalem olmuşsa
daha kan sarkıtamıyorsa tenine beyazın
kağıdın ve lehine dünyanın acınası bir kükreyiş başkaldır(a)mıyorsa
suç benim..
suçlar aleyhime delil..
zaman darda,
hüzün kendimle yüzleşmenin idamıdır yeryüzünde
idamda bile bir sehpa, ve yozlaşma
ne garip
şu kirli sabah sehpada dirilmek
ne garip
insanlar bile bile bir çıkmazda
oysa bu deli baharda çıkmazlar bile uykuda.
asfaltlar, gri bulvarlar,
ve çocuklar
hırçın ayazlarda çıldırmış çocuklar
benlerinde bir kavmin şerefini sırtlamış çocuklar..
ne garip.
çocukların alnında tükenen muştular.
her dörtlüğün birinde hıçkıran çocuklar
melal hüzünleriyle doldurmuş şarjörlerini
çıkılarına
kurşun ve böğürtlen
ikisi bir arada
ve suskun..
ne garip
bu ayaz
ıslak bir bahar da.