Her gün bir şey yazmak için,çok iyi laf bilmen gerekmez.Zaten her Allah’ın günü yazamazsın da…
Yazmak için duygularını saklamaktan bıkman ve kopma noktasına gelmen lazım ya da yaşadığın hayata,bir takım kişilere isyan etme noktasına gelmen lazım veyahut –her şey bir kenara- acayip mutluyken bile bir garip melankoliye kaptırman lazım kendini.
Yazmak işte;çılgınlığını satırlarda yaşatmak demek!Bir nefes sigaranın dumanını ciğerlerinde solumak,tek başına sokaklarda ellerin ceplerinde dolaşmak,bir harabe evde tüm hayatın damarlarını görebilmek,kimi zaman ayyaş bir sarhoş olup elinde şarabınla dolanmak ya da soluduğun şehrin sokaklarıyla sarhoş olabilmek demek…
Yazmak demek;doyasıya, tutkuluca; hayatla, herkesin öyküsüyle sevişmek demek.
Yazmak demek;çok eşlilik demek,hayatının, zihninde bir çok hikayeyle oynaşması demek.
Yazmak demek,sahtekârlık,nankörlük,yalancılık demek.Şimdiye dek benimsediğini inkâr edip sonra başka doğruyu kabullenmek;kendine bile kendine itiraf edememek demek,
Yazmak demek;kimliksiz demek,bazen karşı tarafta,bazen yanında;tarafsız olabilmek,kendi benliğini unutmak demek.
Yazmak demek;unutmak demek,dağınıklık edip kendi düşüncelerin arasında yoğrulup konuştukların olduğu kadar susacaklarının da olduğunu bilmek demek.
Yazmak demek;kimi zaman aşka gerek,ölüme gerek,dosta gerek,hasrete gerek!
Yazmak demek; en nihayetinde herkese gerek, her şeyi anlatmak gerek!
Gel ve lâkin,yazmak demek;insan demek,kan demek,can demek,hayatla kardeş olmak demek.
Yazmak;aşığı aşka,sevgiyi tüm hayata paylaştırmak demek.
İşte budur hayatı sevmek!
] ]
YZ