Şahsiyet fukarasıdır
Her dönemin adamları
Yüzü katran karasıdır
Her dönemin adamları
Nabza göre şerbet verir
Gücün karşısında erir
Yalnız çıkarını görür
Her dönemin adamları
Ne ata ne baba tanır
Firar etmiş ondan onur
Onu gören adam sanır
Her dönemin adamları
Karayı cilalar, aklar
Kendinindir bütün haklar!
Menfaati iyi koklar
Her dönemin adamları
Belli değildir adresi
Garibana çıkar sesi
Eğilmektir felsefesi
Her dönemin adamları
Vav harfini andırır o
Gaflet içre yandırır o
Kazıkçıdır, kandırır o
Her dönemin adamları
Gücü yeteni azarlar
Yoluna kuyu kazarlar
Cenneti bile pazarlar
Her dönemin adamları
İkiyüzlü, güven vermez
Dostlukları uzun sürmez
Babasını bile görmez
Her dönemin adamları
Kimseyi sokmaz bağına
Düşürür seni ağına
Örnektir insan sığına
Her dönemin adamları
Siyasetten nemalanır
Kemik görse havalanır
Anırır, deseler anır
Her dönemin adamları
Çıkarı için kudurur
Otur deseler oturur
Şahsiyetini(!) batırır
Her dönemin adamları
Hep kemik peşinden gelir
Adam satmayı pek bilir
Boşa yaşar, boşa ölür
Her dönemin adamları
Sağı solu yoktur onun
Dünya hırsı çoktur onun
Attığı zar yektir onun
Her dönemin adamları
Vicdanı ahlâk göçünde
Münafıklık var içinde
Doymak bilmez hep acında
Her dönemin adamları
Her dönemde kollanırlar
Yalı sever, yallanırlar
Rüzgâr esse sallanırlar
Her dönemin adamları
Göçektir, takar zilleri
Uçurumdur menzilleri
Sahtedir, kokmaz gülleri
Her dönemin adamları
Dostlukları güven vermez
Sonu selâmete ermez
Bakar ama hakkı görmez
Her dönemin adamları
İşten kaçıp aşa koşar
Bir düşten bir düşe koşar
Aslında hep boşa koşar
Her dönemin adamları
Böylesinden uzak durun!
Sırtına semeri vurun!
Başa belâ olur yarın
Her dönemin adamları
M. NİHAT MALKOÇ
