Hayat mı Zor Ben Mi Yanlıştayım?
Yaşamak, hep güzel gelir insana
İnsan, yaşamı boyunca hep güzeli anımsar Düşünmek istemez kötüyü, çirkini asla
Anılarında hep güzellikler yer alır Belki de bu nedenle geçmiş, hep güzel olarak yâd edilirYaşamak zordur oysa Kalleştir, kahpedir, haindir
İnsanı hep sırtından vurur, arkasından hançerler
Ben, gülemedim asla hayatım boyunca Bir şeyi, ne kadar çok istedimse olmadı Vermedi hayat onu bana En çok istediğim şeyler, ne kadar yaklaştıysam dahi, uçup gitti ellerimden Hayat, hep çok gördü onları bana
Belki de bu nedenle hep düşman kaldım hayata, yaşama Sevgiye hep hasret kaldım. Uzak kaldım. Tutamadım elinden Aradımsa da bulamadım onu bir türlü
İnsan, çiğ süt emmiş derdi hep annem Bu nedenle güvenme kimseye. Rahmetli babam Etrafında gördüğün, insan gibi görünen herkesi, insan sanma. Her okumuş insanı da aydın bilme okumuşlar arasında da ne cahiller vardır. O nedenle güvenme kimseye. Adımlarını bilerek at. Kendine güven derdi
O nedenle hiç güvenemedim kimseye Zaten kime güvendimse de sattı beni sonunda En dost bildiğim, en samimi dediğim, en inandığım, en sevdiğim, en güvendiğim insanlar, hep sattı beni. Gün oldu karşıma çıktı, gün oldu beni arkamdan vurdu Gün oldu tekmeledi beni Hep yüzüme güldü, hep arkamdan kuyumu kazdı
Kime uzattıysam, hiç tutmadı elimi Kime yardım ettiysem, sonunda nankör çıktı..
Kime verdiysem sevgimi, ayaklar altına aldı, ezdi beni Yüzünde sahte bir gülümseme ve bir maskeyle aldattı
Kimi sevdiysem, kimi kucaklayıp, kime sığındıysam paraladı beni Taşladı, horladı, dışladı Paramparça etti Hep kendini düşündü Çıkarları hep ön planda oldu
Sadece kendisi oldu Kimseye saygı duymadı, kimseyi sevmedi Çünkü sevgi, saygı yoktu onun için
Oysa hayatın temeli idi sevgi
Sevgisiz ne olabilirdi bu hayatta? Saygısız nasıl yaşanabilirdi?
Yediğimiz ekmekte, içtiğimiz su da dahi sevgi olmalıydı. Sevgisiz yaşam olmazdı çünkü
Gülerek baktıkça hayata, hayat bana hep ters geldi
Umutla sarıldıkça ona, o bana sırtını döndü
Hayallerim, umutlarım, tutkularım çaresiz kaldı, söndü
Çırpınıp durdum hayat karşısında amaçsızca
Hayat, çırpındıkça vurdu bana
Vurdukça ezdi, eledi
Şimdi çaresizim
Hayat, acımasız davrandı bana, beni hep böldü
İçimdeki aydınlık, içimdeki ışık, söndü
İçimdeki bütün sevgi, bütün umut, bütün her şey öldü
Artık bambaşka bir anlayıştayım
Hayat mı zor, ben mi yanlıştayım?
YZ
