Hacıbayram
Şairi söylemiş:
“Bir rüyadan artakalmanın hüznü içinde,
gülüyor bana derinden”
Evet, zaman okunuyor Hacıbayram’da
Her gün, her saat, her yerinden.
Yankılanır mahallemde dört bir taraf
Yaklaşırken dönencesi şafağın
Aralar kapıları bir seher yeli
Cadde, sokak, köşe, meydan…
Ve dalarak duasına gözlerden uzak
Tutuşturur gölgeleri,
Altındağ’dan düşen her mızrak.
Ressamının doğası mı?
Tuvalinde aynı ilham
Her yer ten rengi saydam;
Salıvermiş kuşlarını koroya
Gerisini içinden, içinden,
Okuyor Hacıbayram.
Öğle üstü bir duraktır
Uzaklara dalar gider gözlerim
Toprağında mevsimi,
Tarlasında son nadas:
“İşte geldim mevsim gibi kapına,
gözlerimde bulut, saçlarımda çiy”
Rüyasına sığırmış nas
Bir yanımda hüzün dolu bekleyiş,
Bir yanım gün sevinci;
Saf tutmuş farz-ı ayan kıyamda
Gidenler var gün yarısı,
Yolcu uğurlanıyor Hacıbayram’da.
Sihrini taşıyor geçmiş zamanın
Bu tepede açan Numan-ı berri*
Solmadan mekanında Hacı Bayram-ı Veli
Dolunay’da sabah akşam Ankara’nın Kalesi,
Gün düşümü şafağında Altındağ
Ogüst Tapınağı, Jülyen Sütunu, Roma Hamamı,
Katar katar geçip gitmiş,
Son burcunda Ortaçağ.
Gömülmüş zamana sur sur, başı sonu belirsiz
Tarih yapmış Hacıbayram’ı,
Çepeçevre okunan sessiz.
Seferde mi konup göçen, çalıp susan erenler?
Sabrı dokuyan ‘Kazzaz’,
Sayfa göynüten ‘Hattat’,
Hamdi Baba, Mehmet Tayyib
Esnaf, eşraf, ata, ahfat;
Kıble rüzgar, bir rayiha
Bir mektup götürdü gönülden, gönüle
En son elçisi Fuat.
Sığmış dara yer ve zaman
Çekiyor kendini bir muhibbi sevdası
Yayımızda akıp giden bir incesaz,
Naat’ında bir ‘Çelebi’ sedası;
Kaç gönül dinlemiştir bu ilahı nevayı,
Kaç bayramdı baba oğul kılınan namaz?
O gönüller ki secde ederler,
Her nefeste yeniden başlıyor zaman
Çağları getirirdi dalga dalga esen rüzgâr,
Billur bir kaseden dökülürken ‘Hafız Burhan’,
“Berk urup çıktı evümden nâgehân”
*Gelincik çiçeği
Alınan dizeler:
A. Hamdi Tanpınar, A. Muhip Dıranas ve
Süleyman Çelebi’ye aittir.
