444-
Bir yanda can alan terörü zillet
Bir yanda cana can isteyen illet
Ağlaya ağlaya uyuyor millet
Heyhat şu gözlerin kurusu lazım
Kulağı tıkayıp gözünü yumma
Sözünü dilinde etme muamma
Armudun iyisi güzeldir amma
Meyvanın dalında irisi lazım.
Kimine kardeştim kimine yardım
Kanadım kan aktı yaramı sardım.
Koştum dost ilinin bağına vardım
Kopardım üzümün şırası lazım
445- Hayat bazen, yüzden geriye defalarca sayıp "ondan" sonraya bir türlü geçemeyecek kadar zordu. Çünkü hep bin parçaya bölerek üzüyordu.
446-
Demiş miydim,
Kendi hikayeni yazmak istersen aşkı tanırsın.
Ararsan huzuru başka yerde bir kâbusla uyanırsın.
445-
Yani diyeceğim o ki
Duygular hissizliğiniz ve umursamazlığınız yüzünden intihar eder.
Oysa sevmek yalnızların işi, yüreğinde bıraksanız da bin keder.
446-
Öncelikle;
Egonuzu, asabiyetinizi, kurallarınızı, hesaplarınızı, ön yargılarınızı koyun vicdan denen keskin bıçağın önüne. Ömrünüzde bir kez olsun, alın kibrinizi merhametinizin yönüne..
Gün gelecek bir zulmün hesabı sorulacak
Gün gelecek Kerkük'te kıyama durulacak.
447-
Ve öyle bir gün gelir ki;
Nasipte var ise, dünya bile ayak ucunda durur.
Yeter ki sen dik dur, şeytan bile kahrından kudurur.
448-
Bir damlam yeter deyip sırtında yangın için
Su taşırken karınca ağzında ahı vardı
Bir tabutun içinde yüzerken koca dünya
Oysa Kâbil'den beri kulun günahı vardı.
449-
İnsan sığınacak bir liman arar içindeki denizde boğulurken..
450-
Beklediğin biri varsa tüm gelenleri o sanırsın..
451
Gün geçtikçe anlıyor insan
Kal demenin gereksiz
Git demenin luzumsuz olduğunu..
452-
Aşktır sınar durur bir gül yaprağında...
453-
Güneşin ışığıyla oynaşır durur zambaklar, ilk ben duyarım kokusunu...
454-
Uzun zaman önceydi
Yalnızlığı yüreğime konuk edeli
Rengi dökülmüş duvarlara benziyordum en çok
Unutmuştum mutluluk denen neşeyi...
Rasim YILMAZ
