Sonbaharın gürültülü hüznü kol geziyordu boğucu sokakların ensesinde
Sen ve ben aynı korku filminin başrolleriyiz
gülümsüyoruz maskelerimizi değiştirerek hayatın cilvesine
Ve kaçıyoruz azabın soğukluğundan
İşlediğimiz günahlar bu kadar sıcakken bedeli nasıl böyle dondurabildi kanımızı
Söyle sonbahar, daha kaç kişi asılı kaldı o çınar ağacında
Benimle bütünleşen keder dışında...
YZ
