Gün battı
Gecenin kuşatan efkârı başladı
Bir ümit sun halime dedirten firkat susmadı
Sineye hüzün çökerken, yalnızlık alıp sürüklerken acımadı
Hangi rıhtıma varsam, son yolcuyu arasam, yakaran gözler usanmadı
Çaresiz boyun bükülür, sazendenin hüzzam kemanı sinemde dinmeyen sökündür
Her kez eş dost, ahbaplar içinde şen şakrak, ben ise suskun ve yorgun yollarda hancıyım, işte o vakit yaş dökülür
Mustafa CİLASUN
