Bu dünyanın kuralı bu:
Gelen gider, giden gelmez
Iskalamaz, sıralı bu
Gelen gider, giden gelmez
Bazen erken, bazen de geç
Kaçınılmaz nihai göç
Ömür dediğin bir süreç
Gelen gider, giden gelmez
Evlât, araba, ev, arsa...
Dünyada kalır ne varsa
Kul aklını buna yorsa
Gelen gider, giden gelmez
Azrail kapıyı çaldı
Bu dünya kaç kez boşaldı?
Giden yanına ne aldı?
Gelen gider, giden gelmez
Dün, yarın yok; bugün vardır
İman avuçlarda kordur
Doğru yaşa, hesap zordur!
Gelen gider, giden gelmez
Üzerine çöker çatın
Çabuk unutulur adın
Kısa sürer saltanatın
Gelen gider, giden gelmez
Saç ağarır, solar yüzün
Yokuşa evrilir düzün
Bir anda silinir izin
Gelen gider, giden gelmez
Kar beyazdır şakakların
Acep ne söyler akların?
Taş kesilir dudakların
Gelen gider, giden gelmez
Bastırınca karakışlar...
Aynada çatılır kaşlar
Uzaklara uçar kuşlar
Gelen gider, giden gelmez
Bir el kalbinizi yoklar
Unutulur düşmanlıklar
Sökün eder pişmanlıklar
Gelen gider, giden gelmez
Mümkün olan, muhal olur
Her sorgu bir sual olur
Anlaşılmaz bir hâl olur
Gelen gider, giden gelmez
Duyduğunda son zilini...
Herkes terk eder ilini
Her gelen oynar rolünü
Gelen gider, giden gelmez
Dün, sırtında palan olur
Her ne varsa yalan olur
Hatıralar talan olur
Gelen gider, giden gelmez
Bir film gibidir bu hayat
Dünde kalan her şey bayat
Ağızlarda bozulur tat
Gelen gider, giden gelmez
Göçüp giderken dünyadan..
Uyanırsın bu rüyadan
Nerde anan, nerde atan?
Gelen gider, giden gelmez
Hayat yaşanılan andır
Bizi insan kılan candır
Kimileri figürandır
Gelen gider, giden gelmez
Terk eylediğinde canı...
Çekilir damarın kanı
Viran olur gönül hanı
Gelen gider, giden gelmez
Batar tende can güneşi
Arasan bulunmaz eşi
Söner ruhunun ateşi
Gelen gider, giden gelmez
Dünyaya etmeden veda...
Bırakmalı hoş bir seda
Daim değiliz burada
Gelen gider, giden gelmez
M. NİHAT MALKOÇ
