Gecenin üçü.
Sen uyuyorsun.
Ben ise elimde bir sigara, karanlığın içine doğru çekiliyorum.
Yapacak çok da birşey yok.
Yaşıyorum bir şekilde.
Aslında buna yaşamak deniyor mu bilemiyorum.
Gecenin sessizliğine boğulmuş, yürüyorum.
Bir bank buluyorum, saatlerce oturuyorum.
Boş boş bakıyorum etrafa, insanların geçişlerini umursamıyorum.
Ama buna değecek biliyorum.
Bu boş bakışlara,
Bu karanlığa,
Değecek.
Sen ve ben "biz" olacağız ve buna değecek biliyorum.
YZ
