Oysa ne kimsesiz ve ne de öksüzüm
Ve hatta ne de yalnızlığın kadrinde nefeslenen bir acizim
Dertlerin deminde ve hasretin fevkinde sefilliğin acizliğinde esirim
Hasreti çekçikçe kalbim aşk diyor
Çilenin merhalesinde ruhum inşirah dileğini kime iletiyor
Zaman halimle yüzleşiyor ve müddeti nefes umutlarımla dinçleşiyor
Ey hüzün sen halimde aşkın akısın
Vicdanımın perdelerinde hakka uzanan sancıların tadısın
Âlemi hakikat birliğinde hikmetli bir vakıasın sen yine iyi ki varsın
Düşünmek, tefekkürün merhalesidir
Aşk çilesin kalesinde inayet için nefse kefil olan gerçektir
Lakin bilinç gayretin birliğinde erktir ve merak tasnifi hakka gebedir
Nice nefesler halin efkârıyla heceler
Oysa umutlar hayır manasında hakikat sanatında bahttır
Sabrı yüceltmek, kanaati gerekçeleriyle nefeslenmek ihsan için şarttır
Teslim edilen eşrefli nefes muhtaçtır
Beşerlik sınıfından illaki kurtulmak muhabbet için azdır
Talim ve terbiye erki edebin rahlesinde şefkatsizse büyük hezeyandır
Ey hicran yoldaşım oldun sükûnetle
Hazanı solumak kimin tesirinde anlamlaşıyor düşünsene
Uhdeler şayet hayalî serüvenlerin eğlencesiyse üzülme o vakit halime
Acımak vicdanın varlığında ağıtsa
İradem ruhumdan beyhude olarak kayıplarda aranıyorsa
Can aşkın sancısından azade olarak varlıksa, kalbim vuslat acısında
Ne kaldı mavera hakikatinde zaman
An yüreğim Salih kalpli zakirleri an, farkını kalbinde yan
Arkana bakma artık umutlar pek hazan, resmettiğin ecir azlığına kan
Bilmem ki halim ne kadar anlaşılır
Aziz nefesler dikkate mi alır, hamiyet şefkatin ehlinde sabır
Akıl sahibinde kul olmak farkı, ilmin bereketinde tevazuu ihsan çarkı
Artık ne gülün ve ne de öten bülbülün
Varlık farkında ihlâs şümulü ve insanın adamlıktaki sanatı
Sevdasız olamaz, aşkın ritüellerini anlamadan yapamaz kalbi olmaz
Mustafa CİLASUN
