Gül seni terennüm ediyor
Seni yayıyor dört bir yana melekler
Gümüş buhurdanlıklar ellerinde...
Vadimin ortasına güllerin rayihası
Çöküyor ipek bir buğu gibi
Kucak kucak güldesteler bırakıyor
Kapıma bir sabah Mevlana!
Yüreklere huzur taşıyor aşk ile saki
Elinde şiirin kutsal tasıyla
Gözlerime perde çekiyor
O denizler açan asan
O mucize-i kerametin
O kafiyesiz güllerin
Gönül bahçenden derlediğin.
Eşyanın tabiatı mı ki; aşk dediğin?
