Senelerce neden evinden hiç dışarı çıkmadığını düşündüğünde bir gün
duvarlar sana bakar ve sende onlara…
Ama pek de talihli değilsindir
(ve inan) Bir gün mutlaka çıkarsın tekrar aynı yollara.
Sokaklarda ilerlerken
değişen hiçbir şeyin olmadığını görürsün senin için,
hep aynı hüzünlü hikaye
ve hikayedeki kahramanların sonu hep aynı hüzünde
Ve içindeki boşluk öyle kötü KokmaktadıR ki
eski ayakkabılarının içini andırır sana
insanlar tiksintiyle kaçışır uzağına
ama yinede;
Bir erkek her şeye hazır olmalıdır...
Çünkü aşkın uzantısı acıdır
ve mutluluğun uzantısı hüzün
ve ölüm her saniye HER YERDE…
Bir süre sonra geçtiğin caddeler eritirken kalbini
ayakların derki;
“yeterince uzağa gittik .. artık bitti..”
Ve kelimelerle oynarsan
Aynı hayatın seninle oynadığı gibi
Kaybedersin…
Ve kaybedenler hiç hatırlanmaz.
Çünkü büyük insanlar hep büyük insanlardan bahseder.
Sonunda sen en intiharcıl duygularla ilerlerken
Buzul bir ormana
yada
Koca bir mısır tarlasına şafakta,
yanında koca bir çanta dolusu
tanrıyla
Ölmeyi çoktan hak etmişsindir onlara göre…
Ama eğer gerçekten ölmen gerekiyorsa
Lütfen!!! bunu Aşk için yapma;
daha gerçekçi bir şey için yap;
belki sokakta patlayan bir bomba(iş görür)
yada
büyük bir yangın apartmanda...
Sonunda dışarıda tek anladığın şu olur;
Acı, sokaklarda o kadar OLASI ki
Susamak yada işemek gibi
Ve duvarlar arkadaşların
Onları sev
Çünkü belki de bulabileceğin tek gerçek mutluluk onlarla olabilir
....efe....
